Compassie

Het is alweer juli 2024. Het voelt soms alsof de tijd steeds sneller gaat. Over een paar maanden staan de kerstbomen alweer. Wat mij betreft moet de zomer nog beginnen dus ik denk er nog maar even niet aan. Alhoewel, Kerst is wel een mooie tijd omdat het voor veel mensen letterlijk licht brengt in de duisternis. Wat logisch is want het is dan winter, het is donker en koud en we hebben allemaal behoefte aan warmte, aan geborgenheid, aan licht. Niets menselijks is vreemd. 
Maar niet alleen met kerst hebben we die behoefte, het is iets wat we als mens altijd willen ervaren. Hoop, geloof en liefde, we hebben het allemaal nodig.

De maatschappij in het algemeen zoals die nu is maakt dat er niet makkelijker op. Het zijn turbulente tijden. Turbulente tijden voor iedereen, er gebeurt veel in de wereld wat we liever niet zouden zien. En het internet brengt iedere schokkende gebeurtenis in de wereld in een seconde op je scherm. Niet altijd wenselijk want je kan daardoor overwhelmed raken. Het kan een gevoel van machteloosheid geven. Je kan soms verzanden in een gevoel van wat heeft het allemaal nog voor zin.
Alsof je staart naar een berg stenen die je moet opruimen en bij iedere steen die jij oppakt om af te voeren gooit iemand anders er weer eentje bij.

Toch blijven er mensen die zich blijven inzetten voor hun medemensen. Want ze zien de mens, niet de kleur, de religie de geaardheid of wat hokje dan ook waarin mensen tegenwoordig allemaal geplaatst worden. Ze hebben compassie en dat is wat anders dan empathie hebben. Empathie is het vermogen om gevoelens van anderen te voelen, te herkennen en soms zelfs mee te voelen. Compassie meer gericht op actie, pogingen doen om deze gevoelens bij de ander te veranderen. Het is streven om samen met anderen het leed in de wereld te verzachten, te veranderen. Compassie is een kracht die harten opent en levens verandert.

Maar wat is compassie dan eigenlijk? Het woord compassie is terug te voeren op het Latijnse woord 'com-pati', dat betekent mede-lijden. Compassie is het vermogen om op een vriendelijke manier aanwezig te zijn en open te staan voor pijn en lijden, zowel dat van onszelf als dat van anderen. Het is een vermogen wat bij iedereen aanwezig is, maar dat vaak niet tot bloei gekomen is om allerlei redenen. Maar mede-lijden in de vorm van mededogen. Gevoelig zijn voor het lijden van de ander, en naast iemand gaan staan in wat voor vorm dan ook. Je wilt de ander helpen, ondersteunen, warmte geven.

Dus ik schrijf gewoon van mens tot mens naar jou, van mijn hart naar het jouwe. In de hoop dat ik een snaar raak bij hen die overwhelmed zijn geraakt door omstandigheden in hun leven, mensen die het 'niet meer zien zitten', mensen die zijn vergeten dat compassie één van de belangrijkste voorwaarden zijn om om de samenhang, de cohesie in de maatschappij terug te krijgen en te behouden. 

Mijn wens is jullie moed in te spreken, niet op te geven, jullie harten te openen, en jullie levens en die van anderen daardoor te op een positieve manier te veranderen.  
En ja, Ik durf dat te zeggen want wij ervaren het dagelijks tijdens onze inzet voor de stichting. Compassie kan jouw leven veranderen maar ook dat van de ander. Het zorgt dat lijden, in wat voor vorm dan ook, van de ander lichter wordt. Het creëert een lichtje zodat de ander het licht aan het einde van de tunnel weer ziet. Soms blijvend, soms tijdelijk een lichtje in het donker op weg naar betere tijden. Het geeft het gevoel er niet alleen voor staan maar verbonden te zijn met en aan anderen.
Compassie is de lijm die ons als mensheid aan elkaar verbindt. En dat is een streven wat wij als stichting, maar ook als individuen hoog in het vaandel hebben staan.