We maken de wereld mooier

AD interview 25.11.22
Johanna leeft van 40 euro per week, twitteraars overspoelen haar met hulp na noodkreet: ‘Mijn lijf snakt naar groente’

Het waren nachtelijke berichtjes via Twitter, die Johanna (*) redding brachten en de honger verdreven. De 36-jarige Tielse leeft ver onder de armoedegrens en kreeg via dit sociale medium hulp aangeboden. ,,Ik kan zelfs de hele maand december nu doorkomen. Maar och, wat had ik na maanden zin in groente.”
Het leven van Johanna bestaat uit vallen en opstaan sinds haar jeugd, toen ze een zware operatie onderging en daarna permanent met gezondheidsproblemen bleef zitten. De moeder van drie kinderen kreeg twee jaar geleden weer een grote klap te verwerken. ,,Mijn ex ging naar de winkel om wat te drinken te halen en kwam daar nooit meer van terug. Hij woont nu elders in Tiel en heeft zich veel problemen op de hals gehaald; hij ziet de kinderen ook niet meer.”
 

M’n ex ging wat te drinken halen in de supermarkt en kwam nooit meer terug, dus nu woon ik in een veel te duur huis

Johanna 

Kinderen doordeweeks bij pleeggezinnen

Door alle ellende wonen de kinderen doordeweeks bij pleeggezinnen - ‘echt geweldige mensen, de kinderen maken het goed’- en zorgt Johanna in het weekend voor ze. 

,,Na het vertrek van hun vader woon ik eigenlijk in een te dure huurwoning; en ik moet rondkomen van een Wajong-uitkering. Sinds begin dit jaar is dat moeilijk rondkomen, ik heb zo’n 40 euro per week te besteden.” En dan moet daar ook nog een paar euro vanaf voor het voer van de parkiet die ze heeft. 

Op de voedselbank hoefde ze naar eigen zeggen niet meer te rekenen: ,,Ik was daar cliënt, kreeg er af en toe twee kroppen sla maar dat is stopgezet: ik kwam er te weinig, mede omdat ik vaak in het ziekenhuis lag.” Voedselbanken hebben inderdaad doorgaans het beleid om met een vaste cliëntengroep te werken; incidenteel binnenlopen is er niet bij.

Maandagavond ging het echt niet meer

En zo worstelde Johanna door, tot het afgelopen maandag echt niet meer ging. ,,Ik had nul energie over, mijn lijf wilde niet meer bij gebrek aan fatsoenlijk voedsel. Nu gaat het niet meer, was mijn gedachte. Ik snakte echt naar groente.”

Ze is geen fanatiek gebruikster van sociale media, maar kwam die avond toch even op Twitter terecht. ,,En daar kwam ik TwitterHelpt tegen. Heb toen een bericht ‘jammer dat jullie niet in Tiel zitten’ gestuurd. Die nacht wisselde ze veel berichten uit met Susanne (zie kader). ,,En toen ging het plotseling snel en hard.”

Eerst kreeg ze een klein bedrag om voor twee dagen wat te eten en drinken te kopen. ,,En dinsdagavond kwam Jumbo met een grote tas boodschappen. Wat een blijdschap, wat een geluk. Meteen een heerlijke maaltijd gaan koken: snijboontjesstamppot. Ik heb gelachen en gehuild.”

Ik heb gehuild en gelachen: ik kon eindelijk weer een goede maaltijd koken en heb zo genoten van de snijboon­tjes­stamp­pot

Johanna

Er zat in de tas voldoende om deze week en het weekend door te komen. ,,En iemand anders heeft ook nog wat dozen met voedsel gebracht. Ik hoop elke maand wat te mogen ontvangen, om zo de volgende maand te halen; kan ik even bijkomen.”

‘Ik red het niet meer’ als trending topic

TwitterHelpt is een maand of drie geleden opgezet door de Zoetermeerse Susanne Welbie. De 59-jarige werkt bij een afdeling klantenservice en zit graag op Twitter. Daar zag ze vanaf de zomer steeds meer berichten van mensen die niet meer rond kunnen komen. 

,,Daardoor was ‘ik red het niet meer’ ook een tijdje trending topic, een hoop ellende en frustratie kwamen aan het licht. Maar er waren ook mensen die graag wilden helpen. Het probleem: het is lastig als je in Amsterdam woont en iemand uit Groningen wil je helpen. En ook een dingetje: je wilt niet dat iemand twee straten verderop weet dat je in de armoede en ellende zit.”

Dus kwam Welbie met een systeem dat én hulp biedt én privacy garandeert: wie wil helpen doneert een zelf te bepalen bedrag. Daarvoor wordt bij de supermarkten een tas met voedsel gekocht die wordt afgeleverd bij de hulpvrager. Je betaalt dus andermans boodschappen. ,,Primaire levensmiddelen: pasta, brood, melk. Het liefst om een week mee door te komen, zodat de ontvanger de andere drie weken van de maand zélf de boodschappen kan betalen.”

Welbie benadrukt dat zij met TwitterHelpt ‘ver weg wil blijven van politiek, religie of huidskleur’. ,,Heel simpel: heb je honger, dan krijg je via ons te eten.” Inmiddels steekt ze al haar vrije tijd in de actie en heeft ze naar schatting al ruim vijftig gezinnen geholpen. ,,En soms komen er ook andere donaties. Daarvoor kopen we dan bijvoorbeeld thermo-ondergoed, zodat deze gezinnen het wat warmer kunnen krijgen.”

Het geval van Johanna was ook voor Welbie bijzonder. ,,De hulp kwam echt meteen en van alle kanten. Dat geeft mij ook kippenvel, ook ík ben dankbaar en gelukkig dat mensen dit voor elkaar over hebben. We moeten het als burgers zelf doen, nu we het van de politiek niet meer mogen verwachten.”

De gulle gever schenkt een boodschap­pen­tas voor één week, zodat de ontvanger de andere drie weken van die maand zelf boodschap­pen kan kopen

Susanne Welbie, TwitterHelpt

Johanna had nooit gedacht in deze situatie terecht te komen. ,,Ik wist wel dat er in Nederland enkele mensen zijn die hun eten niet meer konden betalen, maar zélf... nee.” Eén ding had ze zelf in overdaad: bedankberichten aan TwitterHelpt. ,,Maar dat mag ik inmiddels van Susanne niet meer doen”, zegt ze met eindelijk een glimlach.

*Johanna is niet haar echte naam, die is bij de redactie bekend